Hirearki Kehidupan

Saya sangat sukakan kanak-kanak. Bukan kerana Michael Jackson pun suka kanak-kanak, saya pun suka kanak-kanak jugak. Tapi memang saya suka kanak-kanak yang comel. Tidak bermakna saya suka kanak-kanak yang suka menangis, memang pantang saya. Kalau menangis, biasa-biasa takpe. Ini menangis yang buat-buat mintak sesuatu. Nilai minat saya akan berubah dengan sekelip mata bila merengek mengada-ngada.

Memang saya suka kanak-kanak. Semasa saya menziarah rumah sedara-mara saya, orang yang saya suka ganggu ialah kanak-kanak. Ntah kenapa macam gatal tangan saya untuk mengganggu mereka. Dan mereka juga mudah mesra bila menjadi usikan saya. Lebih-lebih lagi kanak-kanak yang sangat mengenali saya. Tidak terlepas pandang, kanak-kanak yang masih dalam dukungan. Kalau ada peluang, mahu sahaja saya mendukung kanak-kanak itu. Memandangkan kulitnya yang tulus lagi mulus, mahu sahaja saya memicit sekuat hati sambil mengetap gigi. Huhu... Sangat bertambah geram apabila dia baru mandi... Wangi gitu...

Kebelakangan ini, YM saya juga melalui transformasi pada avatar kawan-kawan saya. Mereka yang sudah berkahwin dan baru menimang cahaya mata, sudah tentu akan mempamerkan avatar mereka tanda itulah kebanggaan mereka melalui proses perkahwinan. Saya bukanlah cemburu tak bertempat, tapi memang tak terlepas akan memandang avatar mereka itu dengan perasaan berkobar-kobar. Adakah itu menandakan mereka mahu men'jeles'kan saya bila mereka sudah mempunyai anak? Tak jeles, itulah tanda mereka sudah menjadi ibu dan bapa. Dalam hati saya, bila lagi saya? Tak sabar rasanya ada cahaya mata sendiri. (Cet!!! Kawin pun belum nak anak, Pegedah!!!)


Gambar diatas merupakan koleksi avatar kawan-kawan saya yang konon nak jeleskan saya. Itu adalah sebahagian yang nampak. Member yang tak online pun ada juga meletakkan avatar bersama anak kesayangan mereka. Aik? Kenapa gambar paling kanan tuh? Baby pinjam je ye, tanda nak mengaburi mata... Hakikatnya saya belum masanya lagi ye?

Adakah memang sudah jadi trend sekarang, bila dapat anak mesti nak tayang baby mereka? Haha... Mungkin saya juga bertindak begitu satu hari nanti... Bila penat pulang kerja, mesti rasa tenang je tengok keletah anak-anak kecil kan? Huhu... itulah saya, memang pantang dapat pegang baby...